Toffe mensen, heerlijk eten & akelig OV

Klinkt een beetje als Nederland niet? Mwa, het is hier toch anders... want toffe mensen zijn hier echt heel open en aardig, het eten is buitengewoon lekker en akelig OV? Doe mij een NS met sneeuw, storm en blaadjes op het spoor, alsjeblieft?!?

Ah well, lieve lezers, we zijn inmiddels weer een landje verder en alweer een week of 2 in het prachtige Indonesie. De tijd vliegt, en we vermaken ons prima. In een notendop (je kent onze 'korte' versies) onze belevingen de afgelopen twee weken.

Waar we ons zeer comfortabele verblijf bij Justin en familie in de Filipijnen achter ons lieten, stond er ook al een gespreid bedje voor ons klaar in Jakarta bij Alex en Jay. Familie van Tamara en evenzo hartelijk en lief. Een warm welkom in een prachtig appartement midden in Jakarta, incl. veel marmer en goud, een rooftop zwembad, sportschool etc. Alex & Jay namen ons gelijk mee naar hun favoriete restaurant in een van de enorme shoppingmalls van Jakarta - sorry Amerika die van jullie zijn hartstikke ouderwets ;) - ter introductie aan de gevarieerde keuken waar wij Indonesie om kennen. Onze tweede dag in Jakarta hebben we de verplichte trekpleisters bekeken, maar Jakarta is terecht niet bekend om zijn cultureel aanbod. Tussendoor nog even een lunch bij Google Jakarta, want daar werkte Alex toevallig, heel tof! Fijn aan Jakarta zijn naast de heerlijke goedkope straat eettentjes en de prachtige westerse restaurants, de airconditioned taxis die je voor een eurotje of 3 de stad doorrijden. Ondanks het ontzettend hartelijk welkom in Jakarta is het toch geen stad waar je heel veel te zien hebt, dus volgde we al snel het advies dat iedere reiziger je geeft over Jakarta: wegwezen! Waar Jakarta vooral de zakelijke hoofdstad van Indonesie is, moet je voor de mooie foto's in Yogyakarta zijn, zo'n dagje treinen verderop. De treinen van Java rijden, in tegenstelling tot de autowegen, dwars door het platteland en zijn dus een ervaring op zich. Daarnaast heb je, voor een kleine investering, een heel comfortabele, airconditioned stoel.

Yogya is duidelijk de culturele hoofdstad van Java. Naast een schattig centrum, met de ontelbare eetzaakjes en souvenirshops, is het tevens de uitvalsbasis voor een bezoek aan de tempels Borobudur (boedistisch) en Prambanan (hindoeistisch). Voor een prachtige zonsopgang achter de tempels zijn we om 3 uur uit de veren gegaan, om vervolgens door de wolken de zon niet te zien... ;) Zo vervelend was dat niet, het was evengoed een magische ervaring en wat aangenamer qua temperatuur dan later op de dag. (Met temperatuur bedoelen we trouwens bloody hot. Het is hier bijna regenseizoen dus nu een graadje of 35 met een luchtvochtigheid van 100%, zweten!) Borobudur is een prachtig complex en deed ons denken aan Angkor Wat in Cambodja. Ook het Prambanan complex is enorm indrukwekkend om te zien. Helaas heeft een aardbeving in 2006 veel van het Prambanan complex aangetast (en was het inmiddels rond het middaguur dus veel te heet om rond te lopen). De tempels waren niet de enige attractie, ook van ons zijn die dag erg veel foto's gemaakt van scholieren op schoolreisje vanuit de binnenlanden die zelden zulke witte en lange mensen tegekomen. 'Hello Sir, picture please' is denk ik de meest gehoorde quote van de dag (dag? week? maand? Het blijft ons achtervolgen..). De oudere jaars moesten als engelse opdracht een gesprekje voeren met een toerist, hele toffe opdracht, alleen jammer dat het hier laagseizoen is dus wij 20 x de sjaak waren. 200 foto's, 50 'where are you from'-gesprekjes en weer wat wijzer over het boedisme, richting Prambanan, waar zich hetzelfde ritueel herhaalde.

De andere dag in Yogya hebben we per fietstaxi het waterpaleis, de ondergondse moskee, de birdmarket en het paleis van de sultan bezocht. Ze hebben hier dus nog echt een sultan gezien de prominente rol die hij heeft gespeeld tijdens het wegjagen van de Nederlanders, Haha, we're back... Deze sultan heeft het hier overigens goed voor elkaar, gezien de omvang van zijn paleis en aanliggende tuinen. In deze tuinen, zo werd ons verteld, woonde het harem van de sultan, waardoor meneer de sultan vanaf zijn paleisbalkon de gelukkige voor die dag mocht uitzoeken. De birdmarket is een uit de hand gelopen dierenwinkel, waar weinig respect voor de dieren wordt getoond. Naast allerlei soorten vogels kan je hier ook alles kopen wat vogels eet, denk aan hagedissen, slangen, boa constrictors, katten, honden etc. En het aanwezige vogelvoer is ook nog levend... kriebels.

De oplettende lezer heeft al minstens 4 religies/leefwijzen in ons verhaal ondekt. Waar de meeste eilanden overheersend moslim zijn, heeft Indonesie ook katholieke gebieden en nog een behoorlijke portie hindoeisten en volgelingen van buddha. De samensmelting van deze religies lijkt in het dagelijksleven zeer geslaagd. Dit is een potje integratie waar wij nog een puntje aan kunnen zuigen. De moslim meiden dragen zoals gebruikelijk een hoofddoek maar zijn ontzettend spontaan en nieuwsgierig naar onze manier van leven en cultuur. Zelden zulke lieve en open mensen ontmoet.

En dan het eten, JA! het eten. Oh wat is het hier een paradijs. Bijzonder veel herkenning in gerechten gezien de geschiedenis die NL en Indonesie dan toch delen. Het eten in kleine stalletjes op straat is veruit het beste (en belachelijk goedkoop, Lees: 0,30-1,5 euro per bord!) Denk aan flinke borden kip/schaap/varkens sateh met heerlijke pindasaus. Nasi goreng, de lekkerste gebakken rijst die zelfs zonder pindasaus ontzettend rijk van smaak is. Gado-Gado, een gezond gerecht met veel groenten een eitje en sateh saus. Rendang, pittig gesudderd rundvlees. Verse vis en zelfs crab heeft al de revue gepasseerd. Het geheime ingredient volgens een insider? uitlaatgas, aangezien ze allemaal langs de weg staan. Fruitsap vers geblend van de zoetste mango's en ananassen, avocado en papaya. Lekker veel vitaminen dus. Maar ook de spekkoek en hartige snacks zoals loempia's gefrituurde tofu en krupuk hebben we gevonden. Als ontbijt gelukkig geen koude vis met rijst meer maar bananen pannekoek met verse koffie van een plantage verderop. Er staat nog veel op ons lijstje om te proeven maar we zijn hier gelukkig ook nog wel even.

Zitten we dan alleen op plastic stoeltjes tussen de uitlaatgas? Neejoh tuurlijk niet! Onze local praktijken wisselen we af met hier en daar een toeristenrestaurant met koud bier, wifi en hetzelfde eten voor veel meer en minder lekker. Zo heel nu en dan een goede pizza of hamburger (hoewel we daar weinig trek in hebben). Of gewoon veel te luxe voor backpackers: in een van de duurste hotels van Yogyakarta, in het resort of bij een veelste mooie zonsondergang.

Na Yogya hebben we de bus gepakt richting Mt. Bromo, een vulkaan richting het zuidoosten die toch wel een beetje een verplicht nummertje Indonesie is. Dat weten omliggende hotels en de entreeheffer ook, dus van authentiek Indonesie is weinig over. Na een flinke wandeling van 2 uur berg opwaarts rond een uur of 3 's nachts konden we de prachtige zonsopgang naast Mt. Bromo aanschouwen. Erg romantisch vooral omdat onze spot alleen ter voet bereikbaar was en alle andere luie Jeeptoeristen op een ander heuveltje stonden. Prachtige zonsopgang en ook een hele toffe actieve vulkaan omringd door een steppe van vulkaanzand. Eerlijk is eerlijk... je kan 'm eigenlijk niet missen. Alsof een vulkaan in de vroege ochtend nog niet voldoende is zijn we diezelfde dag nog doorgereden naar Banyuwangi. Naast ferry haven om richting Bali te gaan is Banyuwangi ook een goede plek om Mt. Ijen te bezoeken. We verbleven hier bij Fendy, een ontzettend aardige jonge man, ons aangeraden door andere reizigers. Hij was onze gids voor Mt. Ijen en we konden ook 2 nachten bij hem en zijn gezinnetje logeren in een woonwijkje tussen de rijstvelden. De omgeving rond zijn huis was prachtig en een fijne plek om een dagje rond te lopen. Schitterende groene rijstvelden, maar als hoogtepunt een vrijwel verlaten zwart strand waar slechts enkele lokale vissers hun vangst voor de dag aan het binnenslepen waren. Dit strand heeft prachtig glad zwart zand vanwege de nabijgelegen vulkaan - die nogal eens de neiging heeft uit te barsten en de stad onder een laag as te bedekken. Ook op dit strand waren we weer eens meer attractie dan toerist - vooral toen we gingen zwemmen - maar het VIP bestaan begint te wennen ;)

Van vroeg op voor Mt. Ijen was eigenlijk geen sprake want we vertrokken om 12 uur 's nachts al richting de vulkaan. Dit omdat de blauwe vlammen (ontstaan door de reactie van zwavelgas met zuurstof) alleen midden in de nacht zichtbaar zijn. Onvoorstelbaar mooi en magisch als je boven aan de krater staat en de inmense vlammen aanschouwt. Net als je denkt, kan dit nog gaver, begint de afdaling, 30 minuten naar beneden lopen de krater van de vulkaan in... wauw. Hier ben je zeker niet de enige, want naast het handjevol toeristen zijn hier de hardst werkende mensen bezig die ik ooit heb gezien. Mijnwerkers winnen hier zwavel, wat vloeibaar uit de vulkaan stroomt (gepaard met heel veel rook) en na 20 minuutjes hard worden in grote brokken 3 km over een smoezigelig zandpaadje berg op en een glibberig stuk bergaf werden getild. De tengere mannetjes, soms de 60 gepasseerd sjouwen hier in zelf gemaakte bamboemanden zo'n 75-90 kg de berg af in een rap huppelend tempo op teenslippertjes. Oh, en ze verdienen natuurlijk helemaal niks. Zo... wie van ons heeft er nu nog een zware baan?!? De mijnwerkers zijn overigens allervriendelijkst en heel erg blij met de koekjes en sigaretten die we als kado hadden meegenomen.

Je begrijpt dat we de rest van de dag gebroken waren, zeker na onze 7 uur durende non-aircon busrit richting Denpasar, Bali. Daar wachtte dan wel het Hidden Valley Resort op ons... 4 zwembaden, heerlijk matras, ijskoude airco. Wauw... dat was even genieten. Na flink uitslapen en heerlijk ontbijtbuffet hebben we die dag een scootertje gehuurd om wat rond te scheuren op Bali. De ansichtkaart stranden vol surfende jongelingen zijn hier echt, wat een heerlijk relaxte plek. Het is echter nog net niet de tijd om onze backpacks neer te leggen en onze laatste dagen op een wit strand / aan het zwembad door te brengen. Nog maar net uitgerust wachtte ons het ongerepte Flores: 3 eilanden en 2 uur vliegen verderop.

Over Flores, onze avonturen met Komodo draken, en onze duikexpiditie het volgende blog meer!

Liefs,
Floor&Tom