PINGUINS =]!

Buenos Dias Amigos!

Sinds ons vorige blog hebben we veel meegemaakt: cultuur, natuur, lekkerste gegeten tot nu toe en vieste gegeten tot nu toe, gesproken met onze eerste Peruaan en onze eerste Nederlander.

Het begon allemaal op een zonnige donderdagmiddag na een bezoek aan het MALI (Museo Arte Lima), het museum voor moderne kunst. Een prachtig museum waarvan helaas (of 'helaas', aldus Tom) de vaste collectie was gesloten in verband met renovatiewerkzaamheden. De tijdelijke exposities maakten echter een hoop goed want deze waren erg mooi. Het MALI is omringd door het Parque de la Exposicion, een prachtige combinatie van natuurschoon en architectuur. Zittend in het park raakten we na een klein moment van paniek al snel aan de praat met een langslopende Peruaanse student. Hij volgde een cursus Engels, maar sprak amper een woord, en Tom heeft natuurlijk een cursus Spaans gevolgd, maar spreekt eigenlijk ook geen woord. Uiteindelijk toch in overheersend Spaans een leuk gesprek gehad (language skills +1). 's Avonds zijn we naar de bohemian kustwijk Barranco gegaan. Vrij toeristisch, maar prachtig uitzicht op zee en diverse barretjes en restaurants.

Hoewel Lima een mooie stad is, vooral geuit in de mensen en de cultuur die de stad ademt, is het geen stad waar je je zonder moeite langer dan 5 dagen vermaakt. Dit gerealiseerd hebbende besloten we vrijdagochtend (werd vrijdagmiddag) onze eerste trip te ondernemen. Eerst een historische ochtend in La Huaca Pucllana, een pre-inca enorme piramide, midden in de moderne wijk van Miraflores. Een interessante rondleiding van de gids leerde ons veel over het Lima-volk (1,000 jaar voor de inca's) en hun cultuur.

Daarna zijn we naar de busterminal gegaan waar we de bus richting Paracas hebben genomen. Het nationale bussysteem werkt hier trouwens prima, met diverse maatschappijen die ongeveer eens per half uur naar de meeste bestemmingen rijden. Onze maatschappij, Cruz del Sur, bleek de meest luxueuze maatschappij, maar maakt dit ook waar. Stoelen waarin zelfs Tom genoeg beenruimte had (een ongekende luxe in een land waar de gemiddelde man kleiner is dan Floor) en een on-board lunch die zowaar lekker was.

Paracas is een kustplaats ongeveer 3,5 uur zuidelijk van Lima, bekend om haar flora en fauna. Het biedt twee hoogtepunten: Las Islas Ballestas en de Paracas National Reserve. Na aankomst aldaar een hotel geregeld en een tour voor de volgende dag. Toen werd het tijd om te eten =) Floor had al lang uitgekeken naar de bekende Ceviche, een gerecht van rauwe vis waar de kust van Peru bekend om staat. In een rij van kleine eethuisjes met plastic terras hebben we (ja we, Tom en ik) dan ook genoten van heerlijke visgerechten. De ceviche is gemaakt met veel limoen, rode ui en peper en smaakte enorm lekker. Fijn detail ook is dat we niet ziek zijn geworden van de rauwe vis! Na ons diner nog de culturele cocktail van Peru geproefd: Pisco Sour, een margerita achtige drank op basis van pisco, eiwit en limoen.

De volgende dag vertrokken wij 's ochtends vroeg naar het eerste hoogtepunt, de eilanden ook wel bekend onder de naam: Guano Islands, oftewel vogelpoep eilanden. In een speedboot vaarden we tussen duizenden vogels die net aan hun visjesontbijt bezig waren. De eilanden zelf zijn een thuis voor diverse soorten vogels, PINGUINS en zeeleeuwen. Die daar gezellig met elkaar de hele dag vis eten en aan het chillen zijn. De foto's spreken voor zich.

'S middags gingen wij naar het National Reserve. Hoewel Paracas en het omringende gebied dus pal aan de oceaan ligt, is het gebied het noordelijkste puntje van de droogste woestijn ter wereld. Dit leidt tot een enigszins bizarre aanblik van eindeloze droogte enerzijds en eindeloos water anderzijds. Hier kregen we een tour langs diverse prachtige panorama's eindigend in een klein vissersdorpje, waar Tom wederom niet aan een vismaaltijd kon ontkomen.

Helaas heeft het gebied flink te lijden gehad onder de aardbeving van 2007, waarvan het epicentrum slechts 50 kilometer van de kust van Paracas was. In het vissersdorpje zijn vrijwel alleen toeristische hotspots heropgebouwd en het is bezaaid met fundamenten van verschillende huisjes. Een enkel bootje, honderden meters landinwaarts, is het enig overgebleven testament aan de vernietigende kracht van de tsunami.

Mede als gevolg van deze aardbeving is er verder weinig te beleven in Paracas en het nabijgelegen Pisco, waardoor wij zaterdagavond de reis terug naar Lima hebben gemaakt. Ditmaal in de lokale Soyuz-bus, goedkoper en daardoor een stuk minder comfortabel. Floor had geen overtuiging nodig, maar zondagochtend concludeerde ook Tom dat Cruz del Sur-bussen een luxe waren die wij ons voortaan best kunnen permitteren ;-).

Gisteren zijn we naar Larco Mar geweest, een hypermodern shopping centrum gebouwd in een klif op het puntje van Miraflores en het mag geen toeval zijn dat ze hier 'toevallig' een bioscoop hadden met een Engels gesproken versie van El Hobbit. Floor kwam er een paar minuten voor aanvang gelukkig pas achter dat de film bijna 3 uur duurt. Na de film gingen wij naar San Ramon, ookwel 'Pizza street', de lokale ode aan Lloret de Mar. Dit is dan ook het culinaire dieptepunt van onze reis so far geweest, met een pizza (alvast excuses voor de beeldende beschrijving) die na 24 uur nog steeds in dubio is welke uitgang van ons lichaam hij prefereert... en dat van een pizza.

Wederom een lang verhaal en tevens het laatste verhaal wat we schrijven in Lima. Morgen ontmoeten we Gabriel hier (het neefje van Tom uit Amerika) en na een dag met hem te hebben gespendeerd zullen we onze reis richting Cuzco/Arequipa voortzetten.

Lieve lezer, respect dat je ons blog hebt uitgelezen en tot in Cuzco,

Liefs Floor & Tom