De onbetrouwbare walvis en de chocoladefabriek.

Tegen de tijd dat wij ons laatste blog de wereld in stuurden, was de adrenaline kick nog niet uitgewerkt. Terwijl Floor namelijk de laatste hand legde aan ons verhaal, was Tom alweer op een volgend avontuur vertrokken.

Omstreeks Wanaka, gelegen aan het gelijknamige meer, bevinden zich een aantal canyons: door water uitgehouwen berggroeven. Gelukkig hebben de Nieuw Zeelanders ook hier een leuke activiteit bij bedacht: heel geïnspireerd noemen ze dat 'canyoning' en al abseilend, glijdend en springend van watervallen kom je zeiknat de berg af zetten. Echt iets voor Tom dus. Tegelijkertijd zat Floor, een heel stuk droger, te genieten aan het stukje luxe waar ze zo lang naar had gesnakt. Met een veel te duur glaasje wijn en wat fish and chips (maar dan met vers gefrituurde calamaris, net ff anders) typte ze het blog met uitzicht over het meer en tussen alle chique madames en nette heren.

Sindsdien hebben we niet stil gezeten, onze kilometerteller is inmiddels de 5000 ruim gepasseerd, dus hoog tijd voor een nieuw verhaal! Na deze activiteiten zijn we naar Queenstown gereden. In onze reisgids beschreven als een stad 'we're nobody says: I'm bored.', nou... we hebben een nieuwtje voor de Lonely Planet: dat vervelen gaat daar vrij gemakkelijk. In Queenstown is werkelijk waar geen outdoor activiteit onbeoefend. Waar het 's winters volloopt met wintersporters, is het zomers het walhalla voor de adrenaline junkie. Bungeejumpen (is hier uitgevonden), skydiven, parasailing, canyoning... ja zelfs segwayen. Maar mocht je nou geen zin hebben een fortuin neer te leggen om doodsangsten uit te staan, dan is er van Queenstown weinig over.
We waren er dus op een doodgewone maandag, welke ineens een of ander jubileum voor de streek was en dus omgedoopt tot feestdag. Dit houdt in dat eigenlijk alles dicht is, de stad vol zit met toeristen en ze bij iedere horeca-gelegenheid het lef hebben om 15% extra te vragen, omdat ze 'op een vrije dag moeten werken'. Volgens mij was dat het hele idee van horeca... werken als alle andere mensen vrij zijn, maar ik kan me vergissen!

Afijn, we hadden toch besloten dat eten deze dag weer moest redden, en dat kwam goed uit want we hadden wat te vieren. 3,5 months down, 3,5 months to go! Een dag in Queenstown was voor ons meer dan genoeg, dus reden we 's avonds nog door richting het zuiden. Alsof deze feestdag al niet feestelijk genoeg was, kwamen we aan op het toppunt van luxe onder de campings: een camping ensuite! Moeilijk voor te stellen? Dat is dus een prive badhokje naast je eigen parkeerplaats, erg komisch.

Onze volgende bestemming was Milford Sound, een prachtige fjord ver in het zuidwesten. Een afgelegen plek, dus een flinke rit. Veruit de meeste toeristen kiezen ervoor om vanaf een cruise dit prachtige stuk land te bewonderen, maar op advies van eerdere reizigers bevonden wij ons voor dag en dauw in een kayak. Het bleek een geslaagde keuze, want van dicht op het wateroppervlakte zijn de imposante kliffen het best te aanschouwen en zelfs een zeehond. De foto's laten we verder ons verhaal doen.

Na ons ochtendje op het water hadden we van dezelfde reizigers een prachtige lunchspot aangeraden gekregen. Een cryptische omschrijving (behind the donation box, follow the little trail that goes off the main trail.. it won't feel right, but it is) bracht ons naar een onbedorven en afgelegen waterstroom. Een prachtige plek om te lunchen, maar nog een veel mooiere plek voor een cliffjump. De onophoudelijke stroom van het water zorgt er hier voor dat de sprong van 10 meter hoogte netjes tussen (en dus niet op) de rotsen landt. Dat 10 meter toch wel hoog is, bleek toen Tom bij de 2e sprong iets te hard op het water klapte. De blauwe plekken (van kont tot knie) zijn nog steeds niet helemaal weg.

Eerder hebben we al gemeld dat we hier in Nieuw Zeeland een festival gingen meepakken, en ondertussen begon de datum steeds dichterbij te komen. We reden via Invercargill (wat echt niet de moeite waard is) naar The Catlins. Deze laatste regio is zelfs voor Nieuw Zeelandse begrippen bijzonder dunbevolkt, maar was wel de plek voor ons festival. Het natuurschoon hier bracht ons langs een waterval, waar Tom al douchend onder de waterval in de nieuwe Andrelon reclame had kunnen figureren. Verderop konden we na een uur in een hutje te wachten konden een hele pinguïn aan wal zien komen. Een en al spektakel, die Catlins. De volgende ochtend reden we dan naar ons festival, the Catlins River Festival. Nou moeten jullie niet gelijk aan Pinkpop of Lowlands gaan denken... want het festival was erg knus en vooral heel erg hippie, een mannetje of 1500 a 2000 en heel veel locals. Kamperen deden we midden op het terrein, en in tegenstelling tot de mini-vrachtwagens waar we normaal een camping mee delen vonden we in deze omgeving onze eigen camper behoorlijke luxe! De grootste (en enige internationale) act was Ash Grunwald, een Australische bluesmuzikant, die wij van te voren overigens ook niet kenden. Gelukkig kon de man wel een mooi feestje bouwen, en zo waren er nog meer acts die de 'menigte' behoorlijk op gang kregen. Het was echt een supergezellig weekend tussen de meters rasta en schapen en we hebben in die twee dagen meer mensen gesproken dan in de 5,5 week daarbuiten in Nieuw Zeeland, pijnlijk maar waar.

Paasmaandag was het festival weer over en zijn we richting Dunedin gereden, noordelijk van de Catlins. In deze stad stond zeker een van de hoogtepunten van Nieuw-Zeeland te wachten, de Cadbury chocoladefabriek! Dunedin is ooit door Schotten opgericht en de bedoeling was het Edinburgh van het zuidelijk halfrond te creëren. Een aantal prachtige gebouwen met een herkenbare stijl is het resultaat. Hedendaags is het een vrij grote en gezellige studentenstad en heerlijk om even rond te bazuinen. Schattige vintage winkeltjes, terrasjes met pintjes bier en live muziek, heerlijk! Maandag hebben we de stad een beetje verkend, maar dinsdagochtend was het tijd voor de chocoladetour. Het vooruitzicht van dit bezoek a la Sjakie in de Chocoladefabriek hield Floor al enkele weken op de been. Gelukkig was de tour ook precies zoals we hoopten: een kleine tour met vooral veel chocolade. De gids had een overall vol met kleine chocolaatjes die bij wijze van beloning werden uitgedeeld. Tijdens het bezoek aan de museumwinkel achteraf hebben we het met moeite ook bescheiden gehouden. Die chocolade is inmiddels wel al op natuurlijk ;).

Maar we waren voor die dag nog niet uitgeproefd... waar Floor 's morgens haar geluk niet op kon in de chocoladefabriek was het voor Tom 's middags de beurt. En waar plezier je Tom het meest mee? BIER! Bij aanvang van de tour door de Speight's Brewery hoop je dat je tegen het einde een biertje mag nuttigen, maar onze hoop en verwachtingen werden volledig overtroffen. De tour zelf was overigens ook erg leuk! Deze brouwerij is nog een van de laatste die op traditionele wijze massa's bier brouwt, en de droogkomische verhalen van de gids maakten het geheel af. Het traditionele proeven aan het eind van de tour betekende hier een half uur lang open bar, met 5 bieren en 1 cider op tap. Na 6 bier scheen je de prijs van de tour er al uit te hebben gedronken, nou ik kan u vertellen... dat is ruimschoots gelukt. Achteraf konden we nog vrolijk filosoferen over hoe je de brouwerij tuk zou hebben als Tom hier met z'n complete voetbalelftal een half uurtje komt indrinken.

Deze avond hebben we (Floor) nog een uurtje noordelijk gereden om vanuit daar de volgende ochtend richting Christchurch te vertrekken. In Christchurch werden we verwacht door Emma, de achternicht van Tom. Bij toeval waren haar ouders er op dit moment ook en konden we heerlijk bijkletsen en even relaxen in een echt huis! Omdat we op dit moment nog maar 2 dagen onze camper hadden zijn we de volgende ochtend alweer doorgereden naar Kaikoura. Vlak voor de kust van Kaikoura ligt een trog, waar de oceaanbodem opeens 900 meter diep wordt. Dit zorgt voor een overvloed aan eten voor walvissen, dolfijnen en zeehonden, die hier dus het gehele jaar te zien (zouden moeten) zijn. De zeehonden hebben we in overvloed gezien, er lag er zelfs eentje midden op de parkeerplaats te chillen en zonder blikken of blozen het hele verkeer op te houden. Een zeehond is zeker afstammend van de labrador, zo heerlijk lui en hier en daar een duik voor een visje. Uiteraard wilden we ook walvissen zien en hadden we een tour geboekt die ons de prachtige kiekjes van ondergaande walvisstaarten had beloofd. Helaas helaas, de walvissen waren er niet op het moment dat wij er waren en dus zijn de tours gecanceld. Onbetrouwbaar, die walvissen.

Inmiddels zitten we weer in Christchurch waar we nog enkele nachtjes bij Emma mogen logeren. Gisteren hebben we na 5 weken trouwe dienst onze vriend de camper weer ingeleverd. Een dubbel gevoel, want hoewel de camper ons warm heeft gehouden en rondgereden over heel Nieuw Zeeland betekende dit ook Klaar Met Kamperen, yay! Gelukkig hebben we hem zonder stoten, krasjes en deukjes in kunnen leveren. Christchurch is een bijzondere stad om doorheen te lopen. Zoals jullie misschien nog herinneren is er hier in 2011 een zware aardbeving geweest, die de complete binnenstad in puin heeft gelegd. De verscheurde stad herinnert je hier overal aan. Waar nieuwe containerwinkels nu het centrum domineren, staat de hele stad in de steigers. Oranje wegafzettingen kleuren het straatbeeld tussen de percelen vol puin, gerestaureerd of geruimd wachtend op haar nieuwe bestemming. De unieke situatie biedt echter ook mogelijkheden... creativiteit en originaliteit vieren hier hoogtij. Niet vaak is er een stad waarvan het gehele centrum opnieuw ingedeeld kan worden, dus Christchurch is nu de ruimte voor innovatieve types met een plan. Waar veel toeristische trekpleisters nog niet zijn hersteld is de stad juist prachtig om door rond te lopen. Verlaten winkelpanden, compleet met gehusseld interieur, getuigen van de vernietigende kracht van de aardbeving.
Maar de ruïnes worden afgewisseld met pop up koffiezaakjes, nieuwe pleintjes en kleurrijke kunstwerken.

Onze laatste dagen in Nieuw Zeeland spenderen wij in deze bizarre stad. Aankomende dinsdag vliegen we alweer naar onze volgende bestemming, Sydney! Eindelijk weer een wereldstad, dat hebben we nu wel verdiend na al dat kamperen.

Tot snel (we zijn tenslotte over de helft),
Liefs
Floor & Tom