Tarzan, Jane en de muggenplaag

Ja, ja, het is alweer tijd voor een nieuw verhaal. Niet omdat het nou zo lang geleden is dat we iets hebben laten horen, maar het afgelopen avontuur moeten we van ons afschrijven.

Allereerst was het natuurlijk tijd voor misschien wel dé belangrijkste dag van onze trip: de verjaardag van Floor. Natuurlijk staat op deze dag het eten centraal. Gelukkig is Bolivia een goedkoop land, wat betekent dat het beste restaurant van La Paz ongeveer net zoveel kost als een patatje oorlog... nee het is wel iets duurder, maar suuuuper lekker. Onderweg hadden we nog kaarsjes gevonden met ´22´ voor op de cocktail (we hadden immers al genoeg taart op) dus het verjaardagsmaal was op deze manier compleet. Een heerlijk Frans restaurant met eendenborst en goede wijn, wat wil Floor nog meer. Daarna nog een hippe bar ingedoken vlak naast het restaurant en onder het genot van een kleine alcoholische versnapering Floor's nieuwe levensjaar ingeluid.

Na deze dagen van luxe werd het hoog tijd om de rimboe op te zoeken. En niet zomaar rimboe, nee de grootste rimboe ter wereld: de Amazone. Een hectische taxirit naar het vliegveld, omdat ons hotel ons naar het verkeerde vliegveld had gestuurd, stond ons vliegtuig op ons te wachten. Slechts pakweg 35 stoelen en twee propellers brachten ons naar het take-off punt voor alle tours naar de jungle, een klein stadje genaamd Rurrenabaque. Bij aankomst samen met onze nieuwe Belgische vrienden wat geboekt voor de volgende dag en gezellig samen gegeten (de eerste lekkere pizza van onze trip). Onze nieuwe Belgische vriend heet trouwens ook Tom, op reis met z'n vriendin Ragna, zijn zus werkt ook in Rotterdam, heeft cavia's, hij speelt ook gitaar, voetbalt en houdt van muziek die het daglicht niet kan verdragen. Angstaanjagend veel overeenkomsten...

Afijn, de jungle. De volgende dag vertrokken we per jeep, waar hier in Bolivia ruimte is voor 9 man, naar de rivier. Van daar begon onze echte tour. Wij hebben een tour door de Pampas gedaan is, wat het natte gedeelte van de jungle is. In dit seizoen betekent dat dat al het vervoer per boot wordt gedaan, omdat er een soort moeras is ontstaan. Onze eerste boottocht, naar onze slaapplek, ging om het spotten van wildlife in de Pampas. En we hebben ze gezien hoor: alligators (vrij klein, 1 a 2 meter), kaaimannen (groot, ze kunnen tot 8 meter, ik denk dat wij een exemplaar van een meter of 5 hebben gespot), vele soorten exotische vogels, capibara's (gigantische cavia's, kijk onze foto's), aapjes en natuurlijk de grote belofte: roze dolfijnen. Deze laatste mochtten wij in de komende dagen mee zwemmen, dus dat we deze al even zagen was heel erg tof!

We verbleven in een lodge en voor degene die denken aan een romantische strandhutje met prachtig uitzicht over blauwe zee, witte stranden en een afkoelend briesje... nee dat is het niet. Het heeft meer weg van een boomhut met her en der een hor maar uiteraard met voldoende gaten erin dat hongerige insecten je alsnog kunnen vinden. Afijn, laten we het maar onderdeel van het avontuur noemen.

Na enkele uren kwamen we aan op onze uitvalsbasis voor de komende dagen, de jungle lodge. In feite een houten dorp gebouwd op palen (omdat het volloopt tijdens het regenseizoen). In de boot hadden we het al gemerkt, maar hier werden we voor het eerst volledig geconfronteerd met de muggen in de Pampas. Duizenden, duizenden, duizenden... en ze lusten helaas graag Hollanders. Het maaktte het helaas onmogelijk veel te genieten van de locatie tenzij je onderweg was, want een stilstaand doelwit is echt een gemakkelijke snack voor de muggen. Diezelfde avond zijn we nog op een nachtelijke tocht om de lichtgevende ogen van jagende krokodillen te zien. Onze gids zag overal krokodillen liggen, voor het ongetrainde oog was het iets moeilijker. Een bijzondere tocht was dat zeker! De volgende ochtend gingen we te voet op zoek naar een andere bewoner van de jungle: de anaconda. De gedachte dat we op zoek gingen naar een wurgslang was voor ons wel vreemd, Hollywood heeft ons immers geleerd dat anaconda's ons wel vinden. Maar goed, je gaat maar mee, veel keuze heb je niet. Tijdens de tocht vertelde de gids echter dat het seizoen erg slecht (of goed, het hangt af van je perspectief) was om slangen te vinden, dus wat restte was een verschrikkelijke hete tocht door een moeras-achtig gebied, vol met muggen. Tot overmaat van ramp was de gids ook nog de boot kwijt, dus redelijk uitgedroogd en bij sommigen pure paniek door de muggenplaag kwamen we 4 uur later bij de boot aan. Misschien niet zo heel verantwoord, die trip. Die avond stond een bezoek aan een ranch in de buurt op de planning, met koud bier, snacks en Tom heeft daar een potje kunnen voetballen en Floor lekker gekletst met andere Nederlandse kletsmeisjes.

De volgende ochtend was het tijd voor datgene wat voor ons de meeste verwachting had geschept: zwemmen met de dolfijnen. Een korte boottocht bracht ons in een open stukje met tientallen dolfijnen. Gelukkig voor ons was het zwemmen echt fantastisch. Het water zelf was een beetje pislauw en stonk behoorlijk (doordat veel bomen langs de kant onder water stonden waren de bladeren bezig te decomposeren in het water, denk aan een vaas met uitgebloeide bloemen die vorige week weg had gemoeten), maar als die beesten eenmaal om je heen zwemmen en daadwerkelijk met je 'spelen' maakt dat echt niet meer uit. Ze zwemmen rondjes om je heen, onder je door en knabbelen zelfs speels aan je tenen. Een geweldige, unieke ervaring! En ze waren ook nog roze, wauw =)

's Middags zat ons avontuur er al weer op en gingen we met boot en jeep terug. Echt een onvergetelijke tour, bij tijd en wijlen heel zwaar maar ook onvergetelijk. Terug in Rurrenabaque (uitspraak: roeren na bakken) hebben we wederom gezellig gegeten met onze Belgische vrienden, maar zij gingen de volgende dag op nog een tour naar de andere kant van de jungle.. ons niet gezien. Onze laatste dag hebben wij gespendeerd in een heerlijk zwembadje, met bar en uitzicht over de jungle. De hele dag hebben we biertjes gedronken, cocktails en rondgedobberd. Eigenlijk was dat onze eerste echte dag vakantie!

Inmiddels weer terug in La Paz waar we morgenvroeg zullen vertrekken met de bus richting Cochabamba. Daar wachten Daniel en May ons op die wij hebben ontmoet op de Machu Picchu trail. Zij wonen daar en gaan ons een weekend rondleiden in de weinig toeristische maar overladen met studenten stad.

Lieve lezers,
Bedankt weer voor het uitlezen van ons blog en tot het volgende avontuur.

Veel liefs
Floor en Tom