The Lords of the Camping
Door: Floor en Tom
Blijf op de hoogte en volg Floor en Tom
18 Maart 2013 | Nieuw Zeeland, Wellington
Kia Ora!
Na 2,5 week zijn wij inmiddels helemaal gewend aan Nieuw-Zeeland. Onze camper doet het prima en heeft ons al 2200 kilometer rondgereden. Momenteel zitten we niet in onze camper, die staat beneden op het dek, want we zitten in de pont naar het Zuidereiland. Een goed moment om terug te blikken op de afgelopen week en daar uiteraard ook thuis over te rapporteren.
Na ons laatste verhaal hebben we nog een ochtend doorgebracht in het stadje Hamilton. We moesten namelijk nog terug naar het museum. Het is een raar gegeven, maar gedurende de laatste week is Tom meerdere malen vrijwillig naar een museum geweest en vond hij het misschien nog leuker dan Floor. Het moet niet gekker worden, het is hier echt een omgekeerde wereld. Deze eerste keer was het voor een rondleiding door de 'White Cloud Worlds' exhibitie. De artiesten in deze tentoonstelling, allen (ex-)werknemer van Weta Studios, zijn toonaangevende digitale ontwerpers en onder meer verantwoordelijk voor de art & design van bekende films zoals Lord of the Rings, The Hobbit, Avatar en King Kong. In deze hal laten ze een deel van hun eigen werk zien en een van de kunstenaars gaf een zeer interessante walk & talk. De combinatie van photoshop en fantasy maakte het voor ons beide leuk.
Waar we dus 's ochtends nog uitgebreid te horen kregen hoe The Lord of the Rings nep en computer gemaakt is en dus niet bestaat, werd 's middags het bestaan van Hobbits gelukkig weer bevestigd. Onderweg van Hamilton naar Rotorua kom je namelijk langs Hobbiton. Niets geen decor, maar een compleet gebouwd dorp met ruim 40 hobbitholes, echte tuintjes en speciaal gebrouwen hobbit-bier. Als ware Hobbits wandelden we door het glooiende landschap samen met zo ongeveer 60 andere toeristen. Een tour langs Bag End, the Party Tree en Sam's huis eindigden met een pint in the Green Dragon, een droom voor iedere fan (als je nu denkt, wat een nerds, Tom is schaamteloos genoeg om toe te geven dat-ie een nerd is).
Vanuit The Shire kon je de weg naar Rotorua al ruiken. Deze stad, bekend om haar geisers en hot springs, verspreidt namelijk een nogal penetrante zwavelgeur. Wij kampeerden daarom iets buiten de stad bij een prachtig meertje. Het meertje was zodanig door de aanhoudende zon opgewarmd dat zelfs Floor 's ochtends een kleine (en nodige, deze DOC site had helaas geen douche) duik heeft gewaagd. Naast het vulkanische gebied staat Rotorua ook bekend als prachtig natuurgebied vol mooie mountainbike routes. Het mountainbiken betekent hier (in tegenstelling tot Peru) gelukkig echt mountainbiken en dus hebben wij ons ruim 4 uur vermaakt op verschillende tracks. Heuveltjes, boomstronkjes, bochtige weggetjes, irritant geplaatste bomen en soms zelfs een sprongetje... niets kon ons weerhouden van een avontuurlijke ochtend.
Na deze uitputtende inspanning was het tijd om te relaxen en de beentjes wat te laten ontspannen. Een spa met natuurlijke hot springs even buiten Rotorua had ook ruimte gemaakt voor een paar campers. Zo konden we de rest van de middag heerlijk chillen in de warme badjes (tussen de 37-40 graden) in een prachtige stomende omgeving. De camping was zo vriendelijk om ons de volgende ochtend ook nog toe te laten tot het spa complex, dus daar hebben we ook nog even dankbaar gebruik van gemaakt. Na een heerlijke dip zijn we doorgereden naar Taupo, gelegen aan het gelijknamige meer. Hier hebben we aan het water genoten van een kleine fish & chips en zijn we gelopen naar de Hauka Falls. Het Taupomeer is ontzettend vulkanisch (het is een volgelopen krater), wat een aantal vreemde effecten heeft. Zo kwamen we tijdens onze wandeling naar de waterval langs een warm water beekje, waar we nogmaals konden genieten van een warme duik.
De dag daarop hebben we vooral rustig aan gedaan, want op het programma stond een dag later de Tongariro Alpine Crossing. Er was gelukkig nog wel tijd voor een klein avontuur: een bezoek aan de Adventure Midgetgolf Circuit! Getriggerd door de vraag hoe avontuurlijk midgetgolf kan zijn, moesten we het wel proberen. Het was inderdaad best leuk, en ondanks verwoede pogingen van Tom heeft Floor toch gewonnen met een spectaculaire hole-in-one op de laatste hole.
Afijn, die Alpine Crossing. Om de overgeprijsde shuttle bus naar de start te vermijden zijn wij om 5.15 al naar de start gereden en na een stevig ontbijt voor dag en dauw begonnen aan deze beroemde hike. Het Tongariro National Park is een gebied van drie actieve vulkanen, waarvan een op dit moment zodanig stond te roken dat we halverwege de crossing terug moesten keren.
Frodo en Sam zullen balen dat ze onze camper niet hadden, want wij zijn in een paar dagen van The Shire naar Mt. Doom gereden. Het Tongariro Park heeft namelijk wereldfaam verkregen door op te treden als decor voor Mordor (ja, wederom Lord of the Rings) en het is ook mogelijk de legendarische Mt. Doom (lokaal bekend als Mount Ngauruhoe) te beklimmen. 'Mogelijk' is hierin een subjectief begrip want eenmaal begonnen aan de norm steile klim (het is een vulkaan dus aardig driehoekig qua vorm) moesten we toch toegeven dat dit wellicht meer is weggelegd voor de ervaren klimmer. Van een bergwandeling was geen sprake meer want er moest zeker met handen en voeten worden geklauterd en de terugweg was ook niet bepaald comfortabel. Na 1 uur en 40 minuten klimmen hebben we de top van Mt. Doom bereikt. Het uitzicht was adembenemend en de blik die je in de krater kon werpen ontzettend indrukwekkend. De klim was dus absoluut de moeite waard. Ook de daaropvolgende afdaling was spectaculair, want afgekeken van de meer ervaren klimmers schaatsten we als het ware via de steile kant, waar 30 jaar geleden door magma het pad was geschapen, naar beneden. Achteraf was het moeilijk geloven dat we op die manier zijn afgedaald. Hoewel de rest van de Crossing zeker niet lelijk was, was de beklimming letterlijk het hoogtepunt. Ongelooflijk dat we in een vulkaan hebben gekeken!
Na deze portie natuurgeweld had Floor veel behoefte aan een stedelijke omgeving, en tussen hier en Wellington was er ook weinig te bezichtigen, dus de dag daarna zijn we in een ruk naar de hoofdstad gereden. De verhalen die we hebben gehoord waren veelbelovend, een leuke, hippe stad en onderweg hadden we al tips opgepikt over bars en restaurantjes die we zeker niet konden missen. Daarnaast hadden twee Israeliers die de hike gelijktijdig met ons liepen ons (of vooral Tom) getipt over een game expositie in het nationale museum Te Papa, waar je allerlei spellen (oud en nieuw) kon spelen. Floor heeft Tom nog nooit zo vaak horen zeuren of we nu eindelijk naar het museum gingen...
Eerst was het tijd voor wat hoogstnoodzakelijk shoppen, biertjes drinken en een goede pizza! De laatste twee vonden we in de Electric Bar, waar we verzeild raakten in een pubquiz. Het thema was muziek, wat Tom zeker van zijn zaak deed voelen, maar al snel bleek dat een illusie. De onderwerpen lokale muziek en jaren '60-'80 pop waren beiden niet aan ons besteed. Na twee ronden begon Floor al op een poedelprijs te hopen, bij Tom viel dit kwartje pas na ronde vijf. De quizmaster had het door en probeerde ons nog enige kans te geven toen de ronde 'Top 10 Nieuw-Zeelandse Singles 2012' aan was gebroken. Wij mochten de Nederlandse variant in deze ronde opschrijven om toch boven de 10 punten uit te komen. Desalniettemin mocht ook deze maatregel niet baten en hebben we keihard verloren. Om jullie een idee te geven: van de 7 teams stonden wij op plek 7 met 38 punten. Nummer 6 had er 70. Gelukkig konden we op veel begrip rekenen en vielen we zowaar in de prijzen. Weliswaar een poedelprijs, maar 20 dollar korting op de rekening deed de pijn verzachten.
Vrijdagochtend, na een hachelijk nachtje min of meer illegaal kamperen, was Tom zowaar eens vooruit te branden. Voor 8 uur uit z'n bed en om stipt 10 uur bij de ingang van het Te Papa museum. De tijd vloog en Tom had de rest van de dag een permanente glimlach op z'n gezicht. Meer dan 150 speelbare games van Super Mario uit de jaren '80 tot the Sims en van World of Warcraft (gelukkig niet speelbaar, dan hadden we er nu nog gezeten) tot Guitar Hero. Na 3,5 uur had Floor het (terecht) wel gezien en zelfs Tom realiseerde zich dat we hier niet konden blijven wonen. Nadat we onze camper verplaatst hebben van de parkeerplaats naar het goedkoopste hostel van de stad (dat tevens dienst bleek te doen als daklozenopvang...) hebben we de rest van Wellington te voet verkend. De meest zuidelijke gelegen hoofdstad ter wereld is namelijk ook een van de kleinste, wat het prettig verkennen maakt. Na een paar uur hebben we integrerend deelgenomen aan de vrijdagmiddag borrel en tot laat in verschillende barretjes gezeten. Noemenswaardig is nog onze laatste stop, een fancy cocktailbar genaamd Bettys. Daar hebben wij Hendrick's High Tea gedronken: een koud stomend potje thee, geserveerd in een truttig servies.
Zaterdagmiddag hebben wij de rest van het immense Te Papa museum bezocht. Naast de game expositie bevat dit museum namelijk nog talloze interessante dingen. Sowieso zijn de musea hier in Nieuw Zeeland van een hoge kwaliteit: leerzaam, goed vormgegeven en vaak erg interactief. Hier hebben we onder andere het oprichtingsdocument van Nieuw Zeeland gezien en konden we een nagebootste aardbeving meemaken. Daarnaast hebben we een werkelijk diepzeemonster gezien! De kolossale inktvis hier komt uit de krochten van de diepzee en is hier als enige tentoongesteld aan het publiek.
Wellington is verder een zeer evenementrijke stad, iedere dag is er wel iets te bezoeken of te doen. Toen wij het museum verlaatten, begon aan de boulevard net de Southeast Asia Night Market. Een mooi moment om vooruit te blikken op onze volgende locaties en vast wat cultuur te proeven. Na een lekker hapje besloten we een lokaal gebrouwen biertje te drinken in een van de vele havenbarretjes waar we al snel aan de praat raakten met een groepje Wellingtonse studenten. De rest van de avond hebben we in goed gezelschap onder het genot van menig biertje doorgebracht en zijn we op plekken geweest waar je als toerist niet snel zal komen.
Vanochtend was het tijd om ons campertje weer rijklaar te maken en hebben we de pont richting het Zuiden gepakt. Tussendoor was Floor zo lief om zelf inkopen te doen, waardoor Tom nog snel een bezoekje aan het museum (ja ja...) kon doen. Even een highscore zetten.
Nu bevinden wij ons dus op de pont over de Cook Strait om het ruwe Zuidereiland te verkennen. Met gletsjers, bergen, en 'picture perfect' verlaten stranden bevat het zuidelijke deel van Nieuw Zeeland nog minder mensen en nog meer natuurgeweld. Het beloven indrukwekkende weken te worden!
Wederom bedankt voor het lezen en tot de volgende wifi spot!
Floor & Tom
Na 2,5 week zijn wij inmiddels helemaal gewend aan Nieuw-Zeeland. Onze camper doet het prima en heeft ons al 2200 kilometer rondgereden. Momenteel zitten we niet in onze camper, die staat beneden op het dek, want we zitten in de pont naar het Zuidereiland. Een goed moment om terug te blikken op de afgelopen week en daar uiteraard ook thuis over te rapporteren.
Na ons laatste verhaal hebben we nog een ochtend doorgebracht in het stadje Hamilton. We moesten namelijk nog terug naar het museum. Het is een raar gegeven, maar gedurende de laatste week is Tom meerdere malen vrijwillig naar een museum geweest en vond hij het misschien nog leuker dan Floor. Het moet niet gekker worden, het is hier echt een omgekeerde wereld. Deze eerste keer was het voor een rondleiding door de 'White Cloud Worlds' exhibitie. De artiesten in deze tentoonstelling, allen (ex-)werknemer van Weta Studios, zijn toonaangevende digitale ontwerpers en onder meer verantwoordelijk voor de art & design van bekende films zoals Lord of the Rings, The Hobbit, Avatar en King Kong. In deze hal laten ze een deel van hun eigen werk zien en een van de kunstenaars gaf een zeer interessante walk & talk. De combinatie van photoshop en fantasy maakte het voor ons beide leuk.
Waar we dus 's ochtends nog uitgebreid te horen kregen hoe The Lord of the Rings nep en computer gemaakt is en dus niet bestaat, werd 's middags het bestaan van Hobbits gelukkig weer bevestigd. Onderweg van Hamilton naar Rotorua kom je namelijk langs Hobbiton. Niets geen decor, maar een compleet gebouwd dorp met ruim 40 hobbitholes, echte tuintjes en speciaal gebrouwen hobbit-bier. Als ware Hobbits wandelden we door het glooiende landschap samen met zo ongeveer 60 andere toeristen. Een tour langs Bag End, the Party Tree en Sam's huis eindigden met een pint in the Green Dragon, een droom voor iedere fan (als je nu denkt, wat een nerds, Tom is schaamteloos genoeg om toe te geven dat-ie een nerd is).
Vanuit The Shire kon je de weg naar Rotorua al ruiken. Deze stad, bekend om haar geisers en hot springs, verspreidt namelijk een nogal penetrante zwavelgeur. Wij kampeerden daarom iets buiten de stad bij een prachtig meertje. Het meertje was zodanig door de aanhoudende zon opgewarmd dat zelfs Floor 's ochtends een kleine (en nodige, deze DOC site had helaas geen douche) duik heeft gewaagd. Naast het vulkanische gebied staat Rotorua ook bekend als prachtig natuurgebied vol mooie mountainbike routes. Het mountainbiken betekent hier (in tegenstelling tot Peru) gelukkig echt mountainbiken en dus hebben wij ons ruim 4 uur vermaakt op verschillende tracks. Heuveltjes, boomstronkjes, bochtige weggetjes, irritant geplaatste bomen en soms zelfs een sprongetje... niets kon ons weerhouden van een avontuurlijke ochtend.
Na deze uitputtende inspanning was het tijd om te relaxen en de beentjes wat te laten ontspannen. Een spa met natuurlijke hot springs even buiten Rotorua had ook ruimte gemaakt voor een paar campers. Zo konden we de rest van de middag heerlijk chillen in de warme badjes (tussen de 37-40 graden) in een prachtige stomende omgeving. De camping was zo vriendelijk om ons de volgende ochtend ook nog toe te laten tot het spa complex, dus daar hebben we ook nog even dankbaar gebruik van gemaakt. Na een heerlijke dip zijn we doorgereden naar Taupo, gelegen aan het gelijknamige meer. Hier hebben we aan het water genoten van een kleine fish & chips en zijn we gelopen naar de Hauka Falls. Het Taupomeer is ontzettend vulkanisch (het is een volgelopen krater), wat een aantal vreemde effecten heeft. Zo kwamen we tijdens onze wandeling naar de waterval langs een warm water beekje, waar we nogmaals konden genieten van een warme duik.
De dag daarop hebben we vooral rustig aan gedaan, want op het programma stond een dag later de Tongariro Alpine Crossing. Er was gelukkig nog wel tijd voor een klein avontuur: een bezoek aan de Adventure Midgetgolf Circuit! Getriggerd door de vraag hoe avontuurlijk midgetgolf kan zijn, moesten we het wel proberen. Het was inderdaad best leuk, en ondanks verwoede pogingen van Tom heeft Floor toch gewonnen met een spectaculaire hole-in-one op de laatste hole.
Afijn, die Alpine Crossing. Om de overgeprijsde shuttle bus naar de start te vermijden zijn wij om 5.15 al naar de start gereden en na een stevig ontbijt voor dag en dauw begonnen aan deze beroemde hike. Het Tongariro National Park is een gebied van drie actieve vulkanen, waarvan een op dit moment zodanig stond te roken dat we halverwege de crossing terug moesten keren.
Frodo en Sam zullen balen dat ze onze camper niet hadden, want wij zijn in een paar dagen van The Shire naar Mt. Doom gereden. Het Tongariro Park heeft namelijk wereldfaam verkregen door op te treden als decor voor Mordor (ja, wederom Lord of the Rings) en het is ook mogelijk de legendarische Mt. Doom (lokaal bekend als Mount Ngauruhoe) te beklimmen. 'Mogelijk' is hierin een subjectief begrip want eenmaal begonnen aan de norm steile klim (het is een vulkaan dus aardig driehoekig qua vorm) moesten we toch toegeven dat dit wellicht meer is weggelegd voor de ervaren klimmer. Van een bergwandeling was geen sprake meer want er moest zeker met handen en voeten worden geklauterd en de terugweg was ook niet bepaald comfortabel. Na 1 uur en 40 minuten klimmen hebben we de top van Mt. Doom bereikt. Het uitzicht was adembenemend en de blik die je in de krater kon werpen ontzettend indrukwekkend. De klim was dus absoluut de moeite waard. Ook de daaropvolgende afdaling was spectaculair, want afgekeken van de meer ervaren klimmers schaatsten we als het ware via de steile kant, waar 30 jaar geleden door magma het pad was geschapen, naar beneden. Achteraf was het moeilijk geloven dat we op die manier zijn afgedaald. Hoewel de rest van de Crossing zeker niet lelijk was, was de beklimming letterlijk het hoogtepunt. Ongelooflijk dat we in een vulkaan hebben gekeken!
Na deze portie natuurgeweld had Floor veel behoefte aan een stedelijke omgeving, en tussen hier en Wellington was er ook weinig te bezichtigen, dus de dag daarna zijn we in een ruk naar de hoofdstad gereden. De verhalen die we hebben gehoord waren veelbelovend, een leuke, hippe stad en onderweg hadden we al tips opgepikt over bars en restaurantjes die we zeker niet konden missen. Daarnaast hadden twee Israeliers die de hike gelijktijdig met ons liepen ons (of vooral Tom) getipt over een game expositie in het nationale museum Te Papa, waar je allerlei spellen (oud en nieuw) kon spelen. Floor heeft Tom nog nooit zo vaak horen zeuren of we nu eindelijk naar het museum gingen...
Eerst was het tijd voor wat hoogstnoodzakelijk shoppen, biertjes drinken en een goede pizza! De laatste twee vonden we in de Electric Bar, waar we verzeild raakten in een pubquiz. Het thema was muziek, wat Tom zeker van zijn zaak deed voelen, maar al snel bleek dat een illusie. De onderwerpen lokale muziek en jaren '60-'80 pop waren beiden niet aan ons besteed. Na twee ronden begon Floor al op een poedelprijs te hopen, bij Tom viel dit kwartje pas na ronde vijf. De quizmaster had het door en probeerde ons nog enige kans te geven toen de ronde 'Top 10 Nieuw-Zeelandse Singles 2012' aan was gebroken. Wij mochten de Nederlandse variant in deze ronde opschrijven om toch boven de 10 punten uit te komen. Desalniettemin mocht ook deze maatregel niet baten en hebben we keihard verloren. Om jullie een idee te geven: van de 7 teams stonden wij op plek 7 met 38 punten. Nummer 6 had er 70. Gelukkig konden we op veel begrip rekenen en vielen we zowaar in de prijzen. Weliswaar een poedelprijs, maar 20 dollar korting op de rekening deed de pijn verzachten.
Vrijdagochtend, na een hachelijk nachtje min of meer illegaal kamperen, was Tom zowaar eens vooruit te branden. Voor 8 uur uit z'n bed en om stipt 10 uur bij de ingang van het Te Papa museum. De tijd vloog en Tom had de rest van de dag een permanente glimlach op z'n gezicht. Meer dan 150 speelbare games van Super Mario uit de jaren '80 tot the Sims en van World of Warcraft (gelukkig niet speelbaar, dan hadden we er nu nog gezeten) tot Guitar Hero. Na 3,5 uur had Floor het (terecht) wel gezien en zelfs Tom realiseerde zich dat we hier niet konden blijven wonen. Nadat we onze camper verplaatst hebben van de parkeerplaats naar het goedkoopste hostel van de stad (dat tevens dienst bleek te doen als daklozenopvang...) hebben we de rest van Wellington te voet verkend. De meest zuidelijke gelegen hoofdstad ter wereld is namelijk ook een van de kleinste, wat het prettig verkennen maakt. Na een paar uur hebben we integrerend deelgenomen aan de vrijdagmiddag borrel en tot laat in verschillende barretjes gezeten. Noemenswaardig is nog onze laatste stop, een fancy cocktailbar genaamd Bettys. Daar hebben wij Hendrick's High Tea gedronken: een koud stomend potje thee, geserveerd in een truttig servies.
Zaterdagmiddag hebben wij de rest van het immense Te Papa museum bezocht. Naast de game expositie bevat dit museum namelijk nog talloze interessante dingen. Sowieso zijn de musea hier in Nieuw Zeeland van een hoge kwaliteit: leerzaam, goed vormgegeven en vaak erg interactief. Hier hebben we onder andere het oprichtingsdocument van Nieuw Zeeland gezien en konden we een nagebootste aardbeving meemaken. Daarnaast hebben we een werkelijk diepzeemonster gezien! De kolossale inktvis hier komt uit de krochten van de diepzee en is hier als enige tentoongesteld aan het publiek.
Wellington is verder een zeer evenementrijke stad, iedere dag is er wel iets te bezoeken of te doen. Toen wij het museum verlaatten, begon aan de boulevard net de Southeast Asia Night Market. Een mooi moment om vooruit te blikken op onze volgende locaties en vast wat cultuur te proeven. Na een lekker hapje besloten we een lokaal gebrouwen biertje te drinken in een van de vele havenbarretjes waar we al snel aan de praat raakten met een groepje Wellingtonse studenten. De rest van de avond hebben we in goed gezelschap onder het genot van menig biertje doorgebracht en zijn we op plekken geweest waar je als toerist niet snel zal komen.
Vanochtend was het tijd om ons campertje weer rijklaar te maken en hebben we de pont richting het Zuiden gepakt. Tussendoor was Floor zo lief om zelf inkopen te doen, waardoor Tom nog snel een bezoekje aan het museum (ja ja...) kon doen. Even een highscore zetten.
Nu bevinden wij ons dus op de pont over de Cook Strait om het ruwe Zuidereiland te verkennen. Met gletsjers, bergen, en 'picture perfect' verlaten stranden bevat het zuidelijke deel van Nieuw Zeeland nog minder mensen en nog meer natuurgeweld. Het beloven indrukwekkende weken te worden!
Wederom bedankt voor het lezen en tot de volgende wifi spot!
Floor & Tom
-
18 Maart 2013 - 08:33
Ciska:
Ha Floor en Tom,
weer genoten van al jullie belevenissen. En wat een leuke en prachtige foto's! Veel plezier nog.
Liefs van de colorado -
18 Maart 2013 - 09:48
Agnes:
Hoi FLoor en Tom,
Weer erg leuk. Mark en de mannen zijn jaloers, ook grote Lord of the Rings fans (zelf Miriam), dus als jullie terug zijn moet daar maar eens uitgebreid over gepraat worden.
Zag er geweldig uit, weer een vakantiebestemming erbij op het wensenlijstje.
Veel plezier!! En leuk dat je de zelf ontspanner hebt ontdekt ;-).
Your precious and the hobbititts -
18 Maart 2013 - 10:25
Bob En Marlou:
We vonden t weer heel leuk om te lezen
Misschien ook wel omdat m'n familie hier woont , in dit grote land !!
Met 2 neven heb ik contact via Facebook . Geweldig vind ik !!
Nu geniet ze , doen wij hier ook !!! :-)) xxxx -
18 Maart 2013 - 10:26
Eva:
Haha, omg wat cool! Ik wil ook naar Hobbiton. En dan naar het Super Mario museum. En scenes van Return of the King naspelen op Mount Doom (plz tell me you did this, bro).
Nerds ftw.
Liefs,
Zus -
18 Maart 2013 - 10:58
Papkees&mammanon:
lievies,jullie verhaaltje leek lang op zich te laten wachten, maar is toch weer een leuke story geworden en daar gaat 't om tenslotte! He Tom, geweldig leuk he musea!!! :-) wel miste ik de beschrijvingen van de maaltijden in dit stukje! is er een kentering in de beleving of was 't letterlijk niet om naar huis te schrijven? heerlijk dat jullie ook in nieuw zeeland je weg weer hebben kunnen vinden. hier alles okay,hoop eigenlijk op een rustig weekje, 't zonnetje schijnt; msschien wordt t hier eindelijk lente (van t weekend met dat muurschilderen in de speeltuin sneeuwde het nog mt bijpassende temperaturen)
geniet lekker verder, ben ook erg benieuwd naar t zuidereiland, we horen het dikke kussen
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxpap&mamaliaskees&manonxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
18 Maart 2013 - 13:18
Maria:
Super leuk om te lezen en erg herkenbaar! Veel plezier op het Zuidereiland!
xx -
18 Maart 2013 - 18:55
Rian:
blijft leuk om jullie geweldige verhalen te lezen, gaaf om in Hobbiton te zijn geweest....en voor Tom weer even bij kunnen tanken met gamen ;) weer veel plezier bij jullie volgend avontuur xxgr -
18 Maart 2013 - 20:42
Marijke Roggeveen:
lieve tom en nichtje .... don't stop writing!! prachtige verhalen en belevenissen. op de foto's te zien hebben jullie daar goed weer, maar hier duurt de winter maar lang! groeten, marijke -
18 Maart 2013 - 22:47
Patricia:
Ik heb weer genoten van jullie verhaal en foto's. Fijn dat Tom nu eindelijk enthousiast wordt over musea. Ik kan me de tijd herinneren dat hij de voorkeur gaf aan sportwedstrijden boven die vervelende musea.
wat geweldig dat jullie in Hobbiton geweest zijn en op Mount Doom. Het moet geweldig geweest zijn daar bovenop. Jullie doen maar heftige dingen!
Ik hoop dat het vandaag weer droog is bij jullie zodat het kamperen een niet nog grotere lijdensweg wordt voor Floor. Troost je, wij kunnen hier nog lang niet barbecueen. er is zelfs weer sneeuw voorspelt. -
20 Maart 2013 - 08:30
FHPeels-Drogendijk:
Lieve schatten .Wat een afwisseling op jullie reis.Mountainbiken lijkt me ook erg leuk.Wat knap dat julliede top van de Mt Doom hebben bereikt.Ook leuk dat jullie met de quiz hebben meegedaan.Ik geniet van jullie verslag .Liefs oma Frans. -
20 Maart 2013 - 12:59
Guus:
Mooi verhaal. Vanavond nemen we de kampioensfoto met de beker, we zullen je er bij fotoshoppen -
23 Maart 2013 - 21:14
Geesje:
Lieve Floor en Tom, wat een mooie verhalen! En gaaf om al die foto's erbij te zien. Goed voor elkaar daar hoor, helemaal jaloers, wij zitten nog steeds met gevoelstemperatuur - 10! Heel veel plezier nog! Liefs Gees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
