Een oorlog tegelijk

Inmiddels schrijven we, vanaf onze volgende strandvakantie, over onze laatste dagen Cambodia en onze eerste week in Vietnam. Na onze luierdagjes in Sihanoukville was het tijd om weer wat stad en cultuur op te zoeken, op naar Phnom Penh. Phnom Penh heeft wat iedere hoofstad heeft, een mooie tempel en in dit geval het Royal Palace & de zilveren pagoda. Een prachtig paleis omringt door niks anders dan fotograferende touringcar Aziaten (soms denk ik dat ze me uit Amsterdam achtervolgen). De zilveren pagoda had tot grote teleurstelling van Floor weinig zilver en werd wederom overheerst door het vele goud. Onze doorsnee toeristen citytour hadden we inmiddels achter de rug, hoog tijd voor wat minder doorsnee.

Het uitzicht naar ons diner had ons de hele dag eigenlijk al ontdaan van enige eetlust. We hadden namelijk gelezen dat Phnom Penh een goede locatie is om een lokale specialiteit te proeven. Met enige spanning, zweethandjes en zeker de nodige lef verschenen, weinig tijd na bestelling, onze crispy tarantulas op tafel. Tja... moet je een keer gegeten hebben. Waar Floor altijd stoer riep dat ze de hele wereld ging proeven, was het toch Tom die als eerste zijn tanden zette in een stukje spinnepoot. Wie zegt dat je niet met eten mag spelen, bij deze excuses, maar soms moet het gewoon. Met zekerheid weet ik dat de foto's ieders appetijt zullen opwekken. Voor de echt geïnteresseerden, de smaak is zowaar best lekker: knapperig en het lijkt op softshell krab, de bijhorende chilisaus is overigens geen onnodige dip. Trek gekregen? http://www.smulweb.nl/recepten/991727/Tarantula

Toch zijn het niet de spinnekoppen en de tempel die Phnom Penh een interessante bestemming maken. De titel van dit blog 'een oorlog tegelijk' vat ook zeker samen waar we deze laatste twee weken veel bij stil hebben gestaan. We gaan het kort en luchtig houden, want leuk is het niet. Phnom Penh is het historisch centrum waar de terreur van de Rode Khmer, een kleine 40 jaar geleden heeft plaatsgevonden. De ideologie van Pol Pot naar een puur communistische staat heeft het leven gekost van een kwart van de bevolking. Koelbloedig vonden vele hoogopgeleiden, van monnik tot advocaat en van arts tot politicus hun einde. Een geschiedenis waar wij in Nederland toch weinig in onderwezen worden, maar waar we tijdens ons bezoek aan The Killing Fields en de Tuol Sleng (S21) gevangenis wel met onze neuzen op de feiten zijn gedrukt. Opeens viel er veel op zijn plek en waarom Cambodia nu zo is. Bijzonder om bij stil te staan, maar heftig om aan terug te denken.

Voor we dit akelige stukje historie achter ons hadden gelaten, waren we alweer in Vietnam. Waar wij de Vietnam oorlog uit geschiedenis boeken moeten lezen, is dit voor veel van jullie een herinnering. Een bezoek aan het oorlogsmuseum in Ho Chi Minh (Saigon), bracht een ander perspectief. Het gaat hier namelijk over de American War, die de trotse noord Vietnamezen hebben gewonnen. De entree vol Amerikaanse gevechtsvliegtuigen, worden prestigieus tentoon gesteld, dit is waar Vietnam van heeft gewonnen. De fotoreportages geven een (iets te) gedetailleerde uitleg van het leed wat zich hier heeft afgespeeld. Toen we laatst door de bergen reden en de kale bergkammen zagen, leek deze oorlog nog zo dichtbij. Door het gif genaamd Agent Orange, hebben bomen hier vandaag de dag nog steeds geen kans.

Hoewel de internationale relaties met Amerika zijn bijgelegd is de trots op overwinning zeker niet vervaagd. Dit werd ook duidelijk in de Cu Chi tunnels, gegraven 50 kilometer ten noordwesten van Ho Chi Minh door guerillastrijders uit de omliggende dorpen. Een haarfijne display van vallen waarmee Amerikanen werden gevangen, alsmede heldentitels als 'American killer hero' en 'Tank killer' domineren hier de rondleiding.

De geschiedenis aan gevechten hier in Zuid-Oost Azië, was soms verwarrend. Toch met de chronologie op orde is hier nog behoorlijk sprake van een oorlog tegelijk. Zonder een harde snauw te maken, geldt dit zeker niet voor onze Amerikanen. Waar we deze wereldreis ook komen, Amerika heeft overal mot en blijft nieuwe oorlogen aanwakkeren voor ze hun zaakjes elders hebben opgelost. Kom eerst eens bommen ruimen in Laos en wat ontgiften in Vietnam zou ik zeggen.

Genoeg over oorlog en vechten, want ondertussen hebben we het hier wel heel leuk! Nog voor we naar Ho Chi Minh gingen zijn we namelijk per boot de grens van Cambodia naar Vietnam overgestoken. Deze rit bracht ons direct in de Mekong Delta. Can Tho is de hoofdstad van deze regio en is niet zo toeristisch, dit maakte het een geweldige plek om onze eerste indrukken van 'echt' Vietnam op te doen. De traditionele floating market was de meest bijzondere attractie. Voor dag en dauw regelden we een man met een bootje die je tussen 6 en 9 rondvaart tussen de boten vol meloenen, ananassen, aardappels, koffiekraampjes, kapers en drijvende tankstations. Door middel van hoge bamboestokken met producten eraan was duidelijk wat waar werd verkocht. Een geweldige ervaring.

Diezelfde dag zaten we in de bus richting Ho Chi Minh (Saigon), waar we eind van de middag aankwamen. We troffen een geweldig hostel gerund door moeder en dochter midden in de luidruchtige, door neon gedomineerde, toeristenwijk. Voor 14 dollar hadden we een prachtig kamertje met ontbijt en we konden ook 's avonds mee eten als we wilden. Het persoonlijke wat we hier troffen was in de rest van Ho Chi Minh niet echt te bekennen. Op ons hoede voor tasjesdieven en asociale scooter rijders konden we maar slecht onze draai vinden in deze stad. Een leuk concept wat we hier wel hebben gevonden zijn de streetfood restaurants. Waar een noodle soep op een lokale markt makkelijk besteld is, zijn de overige gerechten zonder gezamenlijk vocabulaire toch moeilijk te krijgen. Het populaire Nha hang Ngon restaurant biedt hiervoor de oplossing. Beneden hebben ze marktkraampjes identiek aan de lokale markt welke je a la carte van een engels menu gerechtjes kan bestellen. Zo weet je precies wat je lekker vindt en wat de Vietnamese benaming is voor je favoriete gerecht.

Na 2 dagen Ho Chi Minh, hadden we de drukte en chaos van de grote stad wel weer even gehad, op naar het heuvelachtige Dalat. Daar aangekomen bleek zelfs een transfer naar ons hotel inbegrepen te zijn, wat een luxe! In Dalat hadden we twee doelstellingen: canyoning en het regelen van een Easy Rider tour (waarover later meer). Omdat we al voor 7 uur 's ochtends aankwamen konden we mee met de canyoning-groep voor dezelfde dag. Waar Tom in Nieuw-Zeeland zijn heldhaftigheid al had bewezen, is Floor tegenwoordig stoer genoeg om ook mee te gaan. Voor degene die het niet (meer) weten: bij canyoning ga je al abseilend, springend en glijdend in een natuurlijke vallei naar beneden. Een grote, natuurlijke waterspeeltuin voor volwassenen dus. Erg leuk, erg nat en soms behoorlijk spannend. Na een korte introductie les abseiling was het tijd voor het echte werk, een 18m-hoge klif naast een waterval. Nadat deze uitdaging door iedereen met glans was volbracht, was de rest kinderspel. Tenminste, tot we direct na de lunch geconfronteerd werden met het hoogtepunt van deze trip: een 25 meter hoge abseil, midden in een waterval (die dankzij de aanhoudende regen ook lekker was aangezweld). Wij draaien onze handen echter niet meer om voor dergelijk avontuur en met minimaal aantal blauwe plekken stortten wij ons naar beneden. Een fantastische, actieve dag!

's Avonds hebben we gegeten in het artistieke News & New Art cafe gegeten, gerund door een Vietnamese kunstenaar. Een heerlijk Vietnamees diner werd afgesloten met huisgemaakte yoghurtje en een aan tafel gemaakt schilderijtje van de eigenaar. Hij heeft zijn eigen stijl ontwikkelt: gebruikmakend van slechts inkt en zijn vingers maakt hij binnen 5 minuten een bijzonder schilderij.

Helaas was onze handsignature painting geen lang leven beschoren, want tijdens ons volgende avontuur is hij toch wat in de kreukels gekomen. Direct na ons spoedbezoek aan Dalat zijn we namelijk achterop de motor gestapt om de binnenlanden van Vietnam te ontdekken. Het concept heet 'Easyrider' en na een gezellig babbeltje, een route en prijsafspraak stap je achterop bij een ervaren motorrijder. Onze beste mannen deden dit werk al ruim 15 jaar samen en waren de komende 2 dagen naast onze chauffeur ook onze reisgids. Het leukste aan deze manier van reizen is dat je de tussendoor weggetjes neemt en op plekken komt die je zelf nooit gevonden zou hebben. Tijdens onze twee dagen hebben we zo onder andere een zijdefabriek, koffieplantages, peperplantages, een garnalenkwekerij, een waterval en drijvende huisjes bezocht. Hoogtepunten waren zeker het drinken van huisgemaakte muskusrat koffie (de wezel/muskusrat eet de koffieboon, poept hem uit en daar wordt de meest exclusieve koffie van gezet) en een bezoek aan een traditioneel gezin dat met zijn alle in een grote hut woonde, zij nodigden ons uit voor een glaasje huisgebouwen rijstwijn heel bijzonder! Het rijden door de heuvels en tussen de rijstvelden door is echt prachtig, opeens begrijpen we de Route 66-vibe die veel motorrijders hebben. Uiteraard hebben we ook op culinair gebied lekker lokaal gedaan en de lekkerste 'nieuwe' dingen geproefd. Zo schotelde onze gidsen ons wraps voor gemaakt van rijstpapier met sla en garnalen pannenkoekjes erin, heel lekker! En in plaats van de toeristen restaurants langs de weg eten we nu daar waar de truckers stoppen, want in tegenstelling tot Nederland stoppen ze hier daar waar het eten het lekkerst is.

Onze easyriders brachten ons naar Nha Trang, de strandplaats van Vietnam. Met Moskou als directe vliegverbinding is het overladen met Russen en enorme hotels. Gelukkig brengen ze veel geld met zich mee en dat is goed te zien in het onderhoud van de stad. Een prachtige boulevard, dikke hotels, mooie restaurants en heerlijk strand. Net waar we even aan toe waren met onze houten kont van achterop de motor.

In Nha Trang hebben we genoten van het verste seafood: allemaal vissen die in afwasteiltjes rond zwemmen tot ze worden geBBQt. We hebben rond gescooterd langs de boulevard, een modderbad genomen en vooral van de zon en de zee genoten. Onze laatste dag hebben we gespendeerd op een van de beruchte booze cruises. Het is niet wat je verwacht, dronken jonge Britten en ander zongebruind gespuis. Nee, in plaats daarvan waren wij bij aankomst op de pier zo'n beetje de enige blanken. Toen we eenmaal op de boot omringd waren door Aziaten zagen we in de rij een eenzame jongen met dezelfde verloren blik als wij even geleden nog hadden, dus nodigden we hem snel uit ons bankje te delen. Met alle Westerse lotgenoten evengoed een hele leuke dag gehad. Waar ons hoogtepunt zeker het snorkelen was, waren wij ongetwijfeld het hoogtepunt tijdens de verplichte karaoke.

Nog 2 weken en dan zijn we weer thuis. Een rare maar welkome gedachte. Jullie hebben daarom net ons een-na-laatste blog gelezen!

Liefs,
Floor en Tom