Met volle buikjes naar huis

Lieve trouwe lezers,

Na 7 maanden trouw meelezen is dan nu het moment aangebroken dat wij beginnen met schrijven aan ons laatste blog. Onze wereldreis zit er bijna op maar uiteraard hebben we de laatste 2 weken niet stil gezeten.

We verlieten Nha Trang om richting Hoi An te gaan, een plek die voor veel toeristen in Vietnam favoriet is. Neem het schattige van een Brugge of Collioure, de kleermakers uit Italië, kleurrijke lampionnen uit China en een prachtig wit strand als een verlaten Grieks eiland, dan kom je enigszins in de buurt. En of je nu trek hebt in een heerlijke westerse sandwich of een lokale lekkernij, hier wordt je niet teleurgesteld.

De eerste dag zijn we gelijk met foto's van de bijenkorf en Karen Millen op zak naar de kleermaker gegaan. Gelukkig hadden we er een aanbevolen gekregen, want om er tussen de 3000 een uit te zoeken was een ondoenlijke klus geweest. De dames waren vriendelijk, spraken prima engels en binnen 2 uur waren onze pakken (Tom 1 en Floor 1) en Floor haar jurk in de maak. Naast het schattige stadje heeft Hoi An een prachtig strand en hoe beter je tijd uit te zitten terwijl je kleding wordt gemaakt op een heerlijke strandstoel met uitzicht op een lauwwarme zee en een parelwit strand. De frans georiënteerde lounge bar verwende ons met een heerlijke sandwich, knapperige calamaris en een smakelijke salade van zeevruchten. Toen onze buikjes gevuld waren hadden we ons eerste pasmoment, de pakken al bijna perfect en de jurk een eind de goede kant op.

Onze volgende dagen zagen er ongeveer gelijk uit, sterker nog: de laatste twee dagen zijn we trouw gebleven aan onze ontbijt-, lunch- en dinerspots. De avonden spendeerden we in het schattige stadje waarin geen lantarenpaal te bekennen was. In plaats daarvan werd de stad verlicht door gekleurde lampionnen in de bomen, aan de gevels en drijvend in het water. Tijdens ons bezoek waren er festiviteiten gaande waardoor de stad 's avonds nog meer verlicht is dan normaal en we waanden ons deze paar dagen in een paradijs. Door het festival waren er ook veel lokale mensen op de been en dus onze kans om het beste lokale restaurant te spotten: daar waar de meeste mensen zitten. Zodoende een geweldig plastic restaurantje (plastic stoelen, bordjes, stokjes) gevonden waar je tafel over vol heerlijkheden stond voor nog geen 10 dollar. De verse loempias met pannekoekjes erin, satés en de witte roosjes (garnalen dumplings) waren zeker favoriet.

Op de stoffenmarkt heeft Tom nog een paar overhemden laten maken (een klein gokje voor 10 dollar per stuk). Maar ook deze zaten perfect en bleken zelfs in deze hitte geen zweetstof te zijn. Na nog wat mooie zijden dassen en leren slippertjes voor Floor, moesten we ons inhouden om ons niet een complete garderobe aan te laten naaien. Helaas waren na 5 maal passen en meten ook onze pakken en Floor's jurk perfect, dus was het tijd om dit heerlijke stadje te verlaten.

Ditmaal echter geen lange busrit naar onze volgende bestemming. Hue ligt namelijk net als Hoi An aan de kust, slechts 4 uurtjes in noordelijke richting. Wederom op aanbeveling gingen wij naar 'het mannetje voor het Sunflower hotel' en hij regelde warempel een scooter en dat onze tassen achter ons aan zouden reizen. Deze prachtige kustroute leent zich ideaal voor een road trip(je). Easy Riders, als wij zijn, hebben we deze weg samen afgelegd. Bijkomend voordeel is dat je op een scooter de vrijheid hebt om de oude bergpas te nemen en niet (zoals alle bussen) via de nieuwe tunnel rijdt. De foto's zeggen genoeg.

Na een flinke middag in de brandende zon scooteren, kwamen we onder het stof en het zweet aan in ons hotelletje in Hue. De geweldig lieve mensen ontvingen ons met een heerlijk koud flesje water en een fijne kamer met airco en verfrissende douche! De gastvrijheid van de Vietnamezen is geweldig. Favoriet in Hue was ook ons vaste ontbijtplekje Family Home restaurant genaamd. Kleine gedekte tafeltjes staan letterlijk midden in de woonkamer en voor het toilet moet je een slaapkamer en de keuken door. Met een brede glimlach schotelden ze het lekkerste ontbijt voor en voor een fooitje brachten de dochters des huize je achterop de scooter naar de citadel. Hue is namelijk net als Carcassonne een vestingstad en wordt omringd door een enorme stadsmuur. Binnen in de citadel kan je het paleis van de koning bewonderen dat, na grote bombardementen tijdens de oorlog, nog steeds in volle renovatie is.

Naast de citadel heeft Hue in de omgeving prachtige graftombes van voormalige leiders. Sommigen zelfs met een charme en grote vergelijkbaar met het forum romanum, echter slechts 200 jaar oud. Wederom genoeg reden om een scooter te huren en tussen de heuvelachtige landschappen door de tombes te bezoeken. Tevens zorgde de scooter ook voor enige verkoeling, want wederom hebben we een hoogtepunt in de hitte bereikt. De zwarte stenen van de graftombes waren dermate heet dat er een ei op gebakken kon worden en Floor haar sandaaltjes uit Hoi An smolten zo in tweeën. Gelukkig dat een schoenmaker in Hue ze zo weer kon lijmen en zijn secondelijm bleek hittebestendiger.

In Hue werden we 's avonds weer verenigd met Tim. Sinds onze booze cruise in Nha Trang hadden we deze goede Canadese vriend erbij, die dankzij een soortgelijk schema en een lakse houding ons sindsdien min of meer gevolgd heeft. Met Tim zijn we naar Hanoi gegaan en hebben we naast de verplichte toeristische trekpleisters vooral veel lekker lokaal gegeten, ijskoffies gedronken en biertjes weggetikt. Floor noemde Tim dan ook Tom zijn 'beersitter' aangezien Tom nu eindelijk iemand had om zijn bier-conditie op peil te brengen.

Hanoi is de hoofdstad maar gelukkig een stuk overzichtelijker en leuker dan Ho Chi Minh stad in het zuiden. Nadat we op de dag van aankomst vooral hadden rondgelopen en lokale lekkernijen hadden geproefd, zijn we onze tweede dag begonnen met een bezoek aan de belangrijkste man van het huidige Vietnam. Zoals het een groot communistisch leider betaamt ligt Ho Chi Minh (Uncle Ho voor de lokale bevolking) opgebaard in z'n eigen mausoleum. Het gigantische complex ligt midden in de stad en bevat ook z'n huis en een museum gewijd aan zijn leven of deze legende. Lokale bevolking en internationale toeristen gelijk trekken 's ochtends hier naartoe om hun eer te bewijzen of uit nieuwsgierigheid in ons geval. Onze vriend Tim bleek overigens een salonsocialist, dus (hoewel met een studie recht op zak) kon hij het communisme wel waarderen. De op het oog gigantische rij bleek gelukkig snel te bewegen en binnen de kortste keren stonden we oog in oog met dit bizarre tafereel. In een noodvaart werden we door het hele complex geleid en konden we een glimp opvangen van de opgebaarde leider. De stroom toeristen bracht ons in soortgelijk tempo langs zijn huis en museum waardoor we rond 10 uur 's ochtends alweer buiten stonden, met een compleet toeristisch programma achter de rug. Niet vervelend, want daardoor konden we de rest van de dag spenderen met onze favoriete bezigheden: lokaal eten en biertjes drinken.

De dichtheid aan oplichters in Hanoi is legendarisch, waardoor we vervolgens een lange middag hebben gespendeerd aan het zoeken van de juiste tour richting Ha Long Bay. Per dag vertrekken er ongeveer 400 boten richting dit natuurwonder, waarvan er (als je TripAdvisor in ieder geval geloofd) ongeveer 395 waardeloos zijn. Een beetje meer tijd investeren in het vinden van de juiste boot is dus geen overbodige luxe. Na lang onderhandelen hadden we uiteindelijk drie plekken op de door ons gekozen boot, dus konden we de volgende ochtend vertrekken. Naarmate de volgende ochtend vorderde werden we voorzichtig enthousiast (de bus 's ochtends was bijvoorbeeld op tijd, vrij uniek) en toen uiteindelijk op de boot lunch werd geserveerd waren we helemaal om. En wat een fantastische trip is dat geweest! Ha Long Bay is een prachtig gebied, een baai overladen met spekstenen rotsige zuilen. Gedurende 3 dagen zijn wij hier doorheen gevaren. Naast het goede gezelschap en de natuur was vooral het eten aan boord verbluffend lekker. Tijdens lunch en diner werden al gauw 8 tot 10 gerechten geserveerd met de lekkerste verse vis en schelpdieren. En jullie weten inmiddels hoeveel waarde wij hechten aan goed eten... naast het goede eten spendeerden we onze tijd met kayakken, zwemmen en zonnebaden.

Na Ha Long Bay kwam het einde van onze reis echt in zicht. De laatste dagen in Hanoi hebben we zoveel mogelijk Vietnamees gegeten opdat de loempia's nu onze neus uitkomen. Waar Zuid-Oost Azië ons vaak heeft verrast met haar straateten, spant Hanoi echt de kroon. Bun Cha, een frisse bouillon soep met BBQ varken gehaktballetjes en een flink bord glasnoodles en salade om in dit verrukkelijke soepje te dopen, was favoriet. Een poging ditzelfde gerecht in een 'toeristenrestaurant' te bestellen eindigden in 1/3 van de portie, voor 3x zoveel geld en het was niet half zo lekker. Het goedkoopste eten is hier echt het lekkerst! Tot Hanoi's specialiteiten behoorden ook: ijskoffie, verse loempia's, Pho Bo (noodle soep), rijstpannenkoeken en heerlijke ijsjes. We gaan het missen!

Tussen het eten door hebben we het imposante operahuis gezien en de Tempel van de Literatuur bezocht, een oude leerschool gewijd aan het Confucianisme en nog een standbeeld van Lenin gespot. Na ons bezoek aan deze tempel liepen we vrij toevallig tegen het stadion van de lokale voetbalclub aan waar nog toevalliger 3 minuten geleden een wedstrijd was begonnen. Toen we voor een dollar per persoon naar binnen konden was er geen twijfel meer. Tom kreeg toch nog een voetbalwedstrijd te zien! Van hoog niveau was absoluut geen sprake, wij (als blanke toeristen) waren voor veel supporters een stuk interessanter dan de wedstrijd. Daarnaast was het enige doelpunt van de wedstrijd ook nog gevallen in de paar minuten voordat wij aanwezig waren. Hoewel wij in deze corrupte omgeving ook niet verbaasd zouden zijn als Hanoi, de thuisspelende ploeg, met een doelpunt voorsprong de wedstrijd opende.

Vanuit Hanoi vlogen we naar Bangkok waar we echt onze aller-aller-allerlaatste dag hadden. We sliepen nog een nachtje luxe in het ons bekend Eugenia hotel en hebben de volgende dag vooral gewinkeld. Onze 7 maanden trouwe backpackinhoud zijn we namelijk goed zat, hoogste tijd voor wat nieuws!

Vanaf Bangkok Airport eindigen we ons laatste blog (snik). Onze wereldreis zit erop! Heelhuids, nog steeds verliefd en met een enorme gave reis in onze achterzak voldaan terug naar Nederland!

Tot het volgende avontuur!

Jullie wereldreizigers,
Tom en Floor